Inwestor zlecił geodecie obsługę geodezyjną inwestycji. W terenie istnieje geodezyjna osnowa pozioma 3 klasy i repery ziemne osnowy pomiarowej wysokościowej. Proszę przeanalizować kiedy do obsługi inwestycji mogłaby być wykorzystana istniejąca osnowa, a kiedy zaistnieje konieczność założenia osnowy realizacyjnej i jakie zasady obowiązują przy zakładaniu tej osnowy.
Do obsługi inwestycji może zostać wykorzystana istniejąca osnowa szczegółowa w sytuacji, gdy gęstość i dokładność punktów jest wystarczająca dla prowadzenia prac związanych z obsługą inwestycji budowlanych. W sytuacji, gdy powyższa reguła nie zostanie spełniona należy wykonać osnowę realizacyjną, która pod względem konstrukcji geometrycznej, dokładności położenia punktów zapewni uzyskanie dokładności określonych w dokumentacji budowlanej. Osnowa realizacyjna na obiektach budowlanych wymagających w trakcie użytkowania okresowego badania przemieszczeń obiektu i podłoża oraz odkształceń obiektu powinna być zaprojektowana w sposób umożliwiający wykonanie pomiaru pierwotnego oraz pomiarów następnych.
Jakie zasady obowiązują przy zakładaniu tej osnowy realizacyjnej
§ 10.1. O geometrycznej konstrukcji osnowy pomiarowej i wyborze metody jej pomiaru decyduje kierownik prac geodezyjnych, biorąc pod uwagę wymagane parametry dokładnościowe punktów tej osnowy oraz cel i zakres wykonywanych pomiarów.
2. Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy poziomej nie może być większy niż 0,10 m względem punktów poziomej osnowy geodezyjnej.
3. Średni błąd wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,05 m względem punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej.
4. Średni błąd wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej wykorzystywanej do określenia wysokości szczegółów terenowych, o których mowa w § 19 ust. 3 pkt 1 i 2 (sieć kanalizacyjna), nie może być większy niż 0,02 m.
§ 11. Wyznaczanie współrzędnych pomiarowej osnowy poziomej może być realizowane z wykorzystaniem technik GNSS lub pomiarów kątowo-liniowych.
§ 12. 1. Przy wyznaczaniu współrzędnych punktów pomiarowej osnowy poziomej technikami, o których mowa w § 11, stosuje się następujące zasady:
1) przy wykorzystaniu techniki statycznej GNSS dane obserwacyjne wyrównuje się metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej w dowiązaniu do osnowy geodezyjnej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania;
2) przy wykorzystaniu techniki kinematycznej GNSS wyznaczenie współrzędnych punktu osnowy pomiarowej odbywa się przez co najmniej dwa niezależne pomiary oraz obliczenie z nich średniej arytmetycznej, przy czym różnice współrzędnych obliczone na podstawie tych pomiarów nie mogą przekraczać 0,05 m;
3) przy zakładaniu poziomych osnów pomiarowych z wykorzystaniem pomiarów kątowo-liniowych należy zapewnić:
a) wielopunktowe nawiązanie do punktów poziomej osnowy geodezyjnej,
b) wyrównanie danych obserwacyjnych metodą najmniejszych kwadratów w układzie sieci jednorzędowej przy za-łożeniu bezbłędności punktów nawiązania.
§ 13. Pomiarową osnowę wysokościową realizuje się:
- metodą niwelacji geometrycznej;
- metodą niwelacji trygonometrycznej;
- metodą niwelacji satelitarnej z wykorzystaniem techniki statycznej GNSS;
- techniką statyczną GNSS z wykorzystaniem obliczeń postprocessingu;
- techniką kinematyczną GNSS.
§ 14. 1Dane obserwacyjne pozyskane przy wykonywaniu pomiarów metodami, o których mowa w § 13 pkt 1–3, wyrównuje się metodą najmniejszychkwadratów w układzie sieci jednorzędowej w dowiązaniu do co najmniej dwóch punktów wysokościowej osnowy geodezyjnej przy założeniu bezbłędności punktów nawiązania.
2. Podczas zakładania pomiarowej osnowy wysokościowej z wykorzystaniem technik GNSS w przypadku braku możliwości wykonania pomiaru bezpośrednio na punkcie dopuszcza się przeniesienie wysokości na reper roboczy za pomocą metod, o których mowa w § 13 pkt 1 lub 2.
3. Podczas zakładania pomiarowej osnowy wysokościowej z wykorzystaniem techniki kinematycznej GNSS wyznaczenie wysokości punktu osnowy pomiarowej odbywa się przez co najmniej dwa niezależne pomiary oraz obliczenie z nich średniej arytmetycznej, przy czym różnice uzyskanych wysokości na podstawie tych pomiarów nie mogą przekraczać 0,05 m.
4. Wyznaczenie wysokości z wykorzystaniem technik, o których mowa w § 13 pkt 4 i 5, realizowane jest przez wpasowanie matematyczne w oparciu o punkty łączne lub za pomocą przeliczenia wysokości elipsoidalnej do wysokości w państwowym układzie wysokościowym z uwzględnieniem obowiązującego modelu quasigeoidy.
5. Miarą dokładności pomiarowej osnowy wysokościowej są błędy średnie wysokości jej punktów po wyrównaniu, a w przypadku zakładania
Podstawa prawna:
-
Rozporządzenie Ministra Rozwoju z dnia 18 sierpnia 2020 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego
