Jak określić BPP granicznego względem osnowy 1 klasy zgodnie z nowym rozporządzeniem ws EGiB? (Chcę udowodnić, że na pewno nie mieści się 0.00-0.10 czyli BPP nie może mieć wartości 1 dla omawianego przypadku).

Pomiar wykonujemy metodą biegunową względem punktów osnowy pomiarowej (sytuacyjnej) założonej w technologii GNSS RTN. Przy pomiarze GNSS do założenia pomiarówki korzystamy ze stacji systemu ASG-EUPOS.
Współrzędne osnowy pomiarowej mam obliczone jako średnie z dwukrotnego pomiaru.

Pomocne może przy tym być np:
1) Rozporządzenie ws osnów:
"Rozdział 6
Szczegółowa pozioma osnowa geodezyjna
1. Szczegółową poziomą osnowę geodezyjną stanowi zbiór punktów będących rozwinięciem
podstawowej osnowy poziomej, służących do nawiązywania osnów pomiarowych
i wykonywania szczegółowych pomiarów geodezyjnych.
2. Szczegółową poziomą osnowę geodezyjną tworzą:
1) punkty dotychczasowej osnowy poziomej 2 klasy, których średni błąd położenia
względem punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,05 m;
2) punkty dotychczasowej osnowy poziomej 3 klasy, których średni błąd położenia
względem punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,10 m;
3) nowo zakładane punkty osnowy poziomej, których średni błąd położenia względem
punktów nawiązania po wyrównaniu mp ≤ 0,07 m. "

2) Zadziałać pewnie musi prawo przenoszenia się błędów.....(pierwiastkuję sumy kwadratów kolejnych błędów)

3) ????

Jak rozwiązać takie zagadnienie?

Najpierw to chyba musiałbyś wiedzieć w nawiązaniu do czeegotaki punkt graniczny został pomierzony. Bo pamiętać należy, żę jego BPP dotyczy się najbliższej osnowy geodezyjnej lub pomiarowej. W zasadzie ktoś mógł mieć farta i pomierzyć go bezpośrednio z osnowy II klasy. Wtedy nie miałbyś racji, ale to przypadek teoretyczny i mało prawdopodobny.

Mnie chodzi o nowo wyznaczony punkt graniczny przeze mnie. Punkt w bazie jeszcze nie ma BPP ani żadnych innych atrybutów. Teraz je nadaję kompletując moj operat. Wg nowego rozpo ws EGiB mam określić ten błąd względem 1 klasy i BPP dotyczyć ma 1 klasy- nieważne czy mierzę go na pomiarówkę czy szczegółową czy 'przyfarciam' i mierzę bezpośrednio na dwójkę- błąd mam przenieść i podać na 1 klasę/fundamentalną.

Osnowa RTK/RTN jest wyznaczana z błędem względem osnowy podstawowej fundamentalnej (stacje referencyjne) błąd położenia takiej osnowy to coś w granicach 0.03m do tego dochodzi błąd położenia punktu metodą biegunową. Błąd położenia punktu metodą biegunową wyznaczysz tak jak napisałaś z matematycznego prawa Gaussa przenoszenia się błędów :)

Ze strony ASG-EUPOS:
"Testy przeprowadzone przez wykonawcę systemu oraz zewnętrzne podmioty potwierdzają, że w optymalnych warunkach pomiarowych wszystkie rodzaje danych korekcyjnych pozwalają osiągnąć powtarzalność wyznaczeń w granicach ±0,03 m w poziomie i ±0,05 m w pionie."

Czy to to samo co błąd położenia punktu względem osnowy fundamentalnej?

Drążę temat bo mnie to zastanawia i nurtuje....

W tachimetrii mam błąd mp w raporcie wyliczany na podstawie zadeklarowanych poszczególnych błędów jako 0,002m (coś za dokładnie ale mniejsza z tym).
Powinnam spierwiastkować sumę kwadratów błędów osnowy jako 0,03m i z tachimetrii jako 0,002m? Mgliście pamiętając rachunek wyrównawczy to musi być bardziej skomplikowane :D

Ja bym w to tachimetrii nie mieszał, bo po co? To co podaje ASG odnosi się do punktów nawiązania a więc do osnowy I klasy (stacje ref.) jeżeli tyczysz punkt, stabilizujesz a później go mierzysz (RTK), to pomiar z założenia jest +/- 0,03m, tak? Jeżeli wolisz, co nie uważam , że jest złą metodą, założyć najpierw osnowę pomiarową rtk, na której stawiasz tachimetr a później mierzysz to na błąd położenia składa się błąd położenia punktów nawiązania pomierzonych RTK + błąd pomiaru metodą biegunową czyli pierwiastek sumy iloczynu odległości i błędu pomiaru kąta z błędem pomiaru odległości. Oczywiście z zastosowaniem ro gradowego we wzorze. Tak bym spróbował.

Jeśli chodzi o pomiary metodami satelitarnymi ja poszedłbym troche dalej. Żeby dokładnie oszacować błąd położenia pomierzonego punktu, należałoby wyznaczyć jego współrzędne ręcznie w postprocesingu. Pomiar metodą static lub fast-static, pobranie danych z okolicznych stacji referencyjnych, wyznaczenie współrzędnych. Korzystając z dobrego programu do postprocesingu zapewne obliczysz BPP bez problemu i zgodnie ze sztuką.

na szkoleniu podany byly 2 wzory: mp dla pomiaru gps = pierwiastek(0.01^2(1klasa)+0.03^2(ASG-eupos taka wartosc wyszla naukowcom)=0,03m
dla pomiaru klasycznego taki wzor: pierwiastek(0.01^2(1klasa)+0.07^2(szczegolowa)+0,10^2 (pomiarowa)+0,10^2(pomiar szczegolow)=0,16m

jak dla mnie w tym przypadku to mozbaby przyjac: pierwiastek(0.01^2(1klasa)+0,03^2 (pomiarowa)+0,10^2(pomiar szczegolow)=0,10488m czyli niby wiecej niz 10 cm, ale zaokraglajac i tak daje 0,10 bo do parzystych bedzimy zaookraglac.
nie wiem czy ten tok myslenia jest dobry, prosze o komentarze:)

Popieram twój tok

Biorąc pod uwagę dokładnie zapis § 61 z rozp. ws egib po zmianie z 2013 r. nie sposób jest prawidłowo rozwiązać ten problem, bowiem musielibyśmy dysponować wszystkimi obserwacjami pomiaru sytuacyjnego od 1 klasy przez 2 i 3 klasę, POS aż do punktu granicznego. Z tych obserwacji należałoby wyliczyć odpowiednie elementy przekątniowe macierzy wagowej by wreszcie wyliczyć błędy wsp. mx i my i wreszcie średni błąd położenia punktu mp. Nie ma innej drogi. Czasami funkcjonuje obliczenie uwzględniające zasadę przenoszenia błędów, gdzie bierze się pod uwagę poszczególne graniczne błędy klas w końcu dający wynik graniczny 0,18 m. Ale to nie o to chodzi w § 61 bo nie biorą tu udziału faktyczne obserwacje pomiarowe.
Dla porządku cytat z rozp.:
"§ 61. 1. Numerycznego opisu granic jednostek ewidencyjnych, obrębów oraz działek ewidencyjnych dokonuje się za pomocą  odpowiednich  zbiorów  punktów  granicznych,  których  położenie  względem  osnowy  geodezyjnej  1 klasy zostało określone na podstawie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych z błędami średnimi nieprzekraczającymi 0,30 m, w sposób zapewniający odwzorowanie położenia i kształtu tych obiektów przestrzennych oraz wzajemnego powiązania między nimi."