Geodeta wykonuje geodezyjną obsługę budowy dziewięciokondygnacyjnego budynku położonego na nieruchomości w ścisłej zabudowie pomiędzy istniejącymi budynkami w postaci tzw. plomby. Gdzie geodeta zaprojektował i umiejscowił punkty osnowy realizacyjnej i jakie obowiązki w związku z tym ciążą na inwestorze? Jaką metodą geodeta wyznacza punkty osiowe na kolejnych kondygnacjach budynku?
Z uwagi na ścisłą zabudowę należy wykluczyć klasyczne metody stosowane z geodezyjnej obsługi inwestycji polegające na wyznaczeniu orientacji stanowiska przez przestrzenne wcięcie wstecz i tyczenie metodą biegunową. W powyższej sytuacji należy zastosować metodę pionowania punktów osnowy realizacyjnej, która jest powiązana z układem osiowym. Punty osnowy realizacyjnej są stabilizowane na niskiej kondygnacji na specjalnie do tego przygotowanych trzpieniach, które gwarantują im stabilność. Przerzucanie osnowy na wyższe kondygnacje odbywa się za pomocą pionowania optycznego, bądź laserowego, przez specjalnie przygotowane do tego celu otwory. Wykonując orientację stanowiska na przerzucone punkty można przestąpić do tyczenia metodą biegunową osi konstrukcyjnych. W całej metodzie ważne jest zaprojektowanie kilku punktów zewnętrznych, które będą widoczne na wszystkich kondygnacjach w celu kontroli i uniknięcia ewentualnego skręcenia układu osiowego co może być skutkiem krótkich celowych.
Do obowiązków kierownika budowy należy zapewnienia geodezyjnego wytyczenia obiektu, co w tej sytuacji wiąże się z odpowiednim przygotowaniem pionowych otworów w stropie.
