admin@uprawnienia-geodezyjne.pl

michal baner 2021


Znam odpowiedź
Nie znam odpowiedzi
Do powtórzenia

Jaką osnowę geodezyjną należy stosować do pomiarów związanych z obsługą inwestycji budowlanych?

 

Podobna treść pytania: Proszę wymienić jakie osnowy poziome i kiedy można wykorzystać do pomiarów związanych z obsługą inwestycji budowlanych? Proszę scharakteryzować te osnowy.

 

Pomiary mające na celu geodezyjne wyznaczenie obiektów budowlanych w terenie, geodezyjną obsługę budowy i montażu obiektów budowlanych, pomiaru przemieszczeń i odkształceń obiektów budowlanych oraz geodezyjną inwentaryzację powykonawczą obiektów lub elementów obiektów budowlanych wykonuje się w oparciu o osnowę geodezyjną, pomiarową lub realizacyjną (§ 51 standardy).

Osnowę realizacyjną zakłada się, gdy (§ 52.1 standardy):

  1. bezpośrednio z istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej nie można dokonać tyczenia;
  2. dokładność istniejącej poziomej osnowy geodezyjnej i osnowy pomiarowej jest zbyt niska do potrzeb inwestycji;
  3. istniejąca pozioma osnowa geodezyjna i osnowa pomiarowa podczas realizacji inwestycji może zostać zniszczona.

 

Osnowę realizacyjną nawiązuje się do poziomej osnowy geodezyjnej oraz wysokościowej osnowy geodezyjnej i wyrównuje metodą najmniejszych kwadratów z obliczeniem błędów średnich położenia punktów (§ 52.2 standardy).

 

W przypadkach gdy przy realizacji inwestycji niezbędne jest wykonywanie geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych z dokładnością wyższą niż określona w § 16 ust. 2 (Średni błąd położenia punktów pomiarowej osnowy sytuacyjnej nie może być większy niż 0,10 m względem najbliższych punktów poziomej osnowy geodezyjnej) i 4 (Błąd średni wysokości punktów pomiarowej osnowy wysokościowej nie może być większy niż 0,02 m.) , zakłada się osnowę realizacyjną w układzie lokalnym, którego początek wyznaczony jest przez współrzędne punktu ciężkości obszaru inwestycji, zaś jego osie zorientowane są przez główną oś inwestycji (§ 53 standardy).

 

Punkty osnowy realizacyjnej stabilizuje się znakami z trwałego materiału (znaki z kamienia, betonu lub tworzyw sztucznych, a w przypadku nawierzchni utwardzonych — bolce, trzpienie lub pręty, o długości zapewniającej trwałość stabilizacji)  z jednoznacznym oznaczeniem położenia na nich punktu osnowy (§ 54 standardy).

 

Podstawa prawna:

  1. Rozporządzenie Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 9 listopada 2011 r. w sprawie standardów technicznych wykonywania geodezyjnych pomiarów sytuacyjnych i wysokościowych oraz opracowywania i przekazywania wyników tych pomiarów do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego (standardy)
Log in to comment