Opisowe pytanie 1 z roku 2017
Założenie ewidencji polega na wykonaniu czynności technicznych i administracyjnych mających na celu:
wykonanie operatu opisowo-kartograficznego, na który składają się raporty obrazujące dane ewidencyjne w momencie zakładania ewidencji.
Na podstawie bazy danych ewidencyjnych za pomocą systemu teleinformatycznego tworzy się następujące podstawowe raporty obrazujące dane ewidencyjne:
1) rejestr gruntów;
2) rejestr budynków;
3) rejestr lokali;
4) kartotekę budynków;
5) kartotekę lokali;
6) mapę ewidencyjną
Treść mapy ewidencyjnej stanowią następujące elementy:
1) granice: państwa, jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa, jednostek ewidencyjnych,
obrębów, działek ewidencyjnych;
2) oznaczenia punktów granicznych, z wyróżnieniem punktów, których położenie określone zostało w odpowiednim
trybie i z wymaganą dokładnością, a spośród nich – punktów trwale stabilizowanych w terenie;
3) kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia;
4) kontury klas bonitacyjnych, ustalone w wyniku gleboznawczej klasyfikacji gruntów, zwane dalej „konturami klasyfikacyjnymi”, i ich oznaczenia;
5) kontury budynków i bloki budynków;
6) numery działek ewidencyjnych;
7) dane opisowo-informacyjne, a w szczególności:
a) nazwy jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa,
b) oznaczenia jednostki ewidencyjnej i obrębu,
c) nazwy ulic, placów, uroczysk, cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych,
d) numery dróg publicznych nadane na podstawie przepisów o drogach publicznych,
e) numery porządkowe i ewidencyjne budynków,
f) literowe oznaczenia funkcji budynków odpowiadających ich klasom według Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, zwanej dalej „PKOB”, wprowadzonej rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r.w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB),
g) numery najwyższych kondygnacji budynków naziemnych albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych,
h) numery najwyższych kondygnacji bloków budynków nadziemnych lub numery najniższych kondygnacji bloków budynków podziemnych, jeżeli takie bloki zostały wyodrębnione.
2. Treścią mapy ewidencyjnej mogą być również nazwy zespołów urbanistycznych, przysiółków i niw.
3. Mapę ewidencyjną, w zależności od stopnia zurbanizowania terenu i struktury władania gruntów, sporządza się w skalach: 1:500, 1:1000, 1:2000 lub 1:5000. Jej edycję stanowią mapy obrębowe.
Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega wyłożeniu do wglądu zainteresowanych osób, jednostek
organizacyjnych i organów przez okres co najmniej 14 dni
Starosta zawiadamia osoby, organy i jednostki organizacyjne o wyłożeniu projektu
operatu opisowo-kartograficznego. Zawiadomienie to podaje również do wiadomości poprzez jego wywieszenie na okres 14 dni na tablicach ogłoszeń właściwego starostwa powiatowego i urzędu gminy oraz ogłoszenie w prasie lokalnej.
Postępowanie administracyjne w sprawie założenia ewidencji gruntów i budynków kończy decyzja starosty w sprawie zatwierdzenia operatu opisowo-kartograficznego, która poza wymogami określonymi w przepisach Kodeksu postępowania administracyjnego powinna zawierać:
1) określenie sposobu i zakresu uwzględnionych uwag i zastrzeżeń zgłoszonych w trakcie wyłożenia projektu operatu opisowo-kartograficznego;
2) uzasadnienie stanowiska organu w sprawie uwag i zastrzeżeń nieuwzględnionych

Opisowe pytanie 2 z roku 2017
Pierwszy przypadek
Podział nieruchomości położonych na obszarach przeznaczonych w planach
miejscowych na cele rolne i leśne, a w przypadku braku planu miejscowego
wykorzystywanych na cele rolne i leśne, powodujący wydzielenie działki gruntu
o powierzchni mniejszej niż 0,3000 ha, jest dopuszczalny, pod warunkiem że działka
ta zostanie przeznaczona na powiększenie sąsiedniej nieruchomości lub dokonana
zostanie regulacja granic między sąsiadującymi nieruchomościami. W decyzji
zatwierdzającej podział nieruchomości określa się termin na przeniesienie praw do
wydzielonych działek gruntu, który nie może być dłuższy niż 6 miesięcy od dnia,
w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna.
2 przypadek
W przypadku braku planu miejscowego – jeżeli nieruchomość jest
położona na obszarze nieobjętym obowiązkiem sporządzenia tego planu – podziału
nieruchomości można dokonać, jeżeli:
1) nie jest sprzeczny z przepisami odrębnymi, albo
2) jest zgodny z warunkami określonymi w decyzji o warunkach zabudowy
i zagospodarowania terenu.
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1) lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2) sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
W obu przypadkach potrzebne jest sporządzenie WPP.
Podziału nieruchomości dokonuje się na wniosek i koszt osoby, która
ma w tym interes prawny.
Do wniosku należy dołączyć następujące
dokumenty:
1) stwierdzające tytuł prawny do nieruchomości w szczególności oświadczenie,
2) wypis z katastru nieruchomości i kopię mapy katastralnej obejmującej
nieruchomość podlegającą podziałowi;
3) decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, w przypadku,
o którym mowa w art. 94 ust. 1 pkt 2;
3a) pozwolenie, o którym mowa w art. 96 ust. 1a, w przypadku nieruchomości
wpisanej do rejestru zabytków;
4) wstępny projekt podziału, z wyjątkiem podziałów, o których mowa w art. 95;
5) protokół z przyjęcia granic nieruchomości;
6) wykaz zmian gruntowych;
7) wykaz synchronizacyjny, jeżeli oznaczenie działek gruntu w katastrze
nieruchomości jest inne niż w księdze wieczystej;
8) mapę z projektem podziału.

Wstępny projekt podziału nieruchomości, o którym mowa w art. 97 wniosek o podział nieruchomości i tryb podziału, ust. 1a pkt 4, opracowuje się na kopii mapy zasadniczej, a w przypadku jej braku - na kopii mapy katastralnej, uzupełnionej o niezbędne dla projektu podziału elementy zagospodarowania terenu.
Wstępny projekt podziału nieruchomości powinien zawierać w szczególności:
granice nieruchomości podlegającej podziałowi;
oznaczenie nieruchomości podlegającej podziałowi według danych z katastru nieruchomości oraz księgi wieczystej, a w razie jej braku - według innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości;
powierzchnię nieruchomości podlegającej podziałowi;
naniesione w kolorze czerwonym granice projektowanych do wydzielenia działek gruntu;
przedstawione w kolorze czerwonym powierzchnie projektowanych do wydzielenia działek gruntu;
przedstawioną w formie graficznej w kolorze czerwonym lub w formie opisowej propozycję sposobu zapewnienia dostępu projektowanych do wydzielenia działek gruntu do drogi publiczne


Podstawa prawna
Rozporządzenie Rady Ministrów w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów nieruchomości
Ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami
Ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym

Opisowe pytanie 3 z roku 2017
Geodeta otrzymał zlecenie na wykonanie podziału nieruchomości zabudowanej, położonej przy drodze publicznej, objętej miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Jakie przepisy regulują postępowanie mające na celu podział nieruchomości na cele budowlane? Jakie dodatkowe czynności musi wykonać geodeta wiedząc, że właściciele chcą, aby podzielić również istniejący budynek? Jaką powinien sporządzić dokumentację geodezyjno-prawną, aby nastąpiło ujawnienie wyników tego podziału w bazie egib?

Podziału nieruchomości można dokonać, jeżeli jest on zgodny z ustaleniami planu miejscowego. W razie braku tego planu stosuje się przepisy art. 94. Zgodność z ustaleniami planu w myśl ust. 1 dotyczy zarówno przeznaczenia terenu, jak i możliwości zagospodarowania wydzielonych działek gruntu. Zgodność proponowanego podziału nieruchomości z ustaleniami planu miejscowego, z wyjątkiem podziałów, o których mowa w art. 95, opiniuje wójt, burmistrz albo prezydent miasta.
Wstępny projekt podziału nieruchomości powinien zawierać w szczególności:
1) granice nieruchomości podlegającej podziałowi;
2) oznaczenie nieruchomości podlegającej podziałowi według danych z katastru nieruchomości oraz
księgi wieczystej, a w razie jej braku — według innych dokumentów określających stan prawny nieruchomości;
3) powierzchni´ nieruchomości podlegającej podziałowi;
4) naniesione w kolorze czerwonym granice projektowanych do wydzielenia działek gruntu;
5) przedstawione w kolorze czerwonym powierzchnie
projektowanych do wydzielenia działek gruntu;
6) przedstawiona w formie graficznej w kolorze czerwonym lub w formie opisowej propozycji sposobu zapewnienia dostępu projektowanych do wydzielenia działek gruntu do drogi publicznej
Jeżeli przedmiotem podziału jest nieruchomość zabudowana, a proponowany jej podział powoduje także podział budynku, granice projektowanych do wydzielenia działek gruntu powinny przebiegać wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany oddzielenia przeciwpożarowego usytuowane na całej wysokości budynku od fundamentu do przekrycia dachu. W budynkach, w których nie ma ścian oddzielenia przeciwpożarowego, granice projektowanych do wydzielenia działek gruntu powinny przebiegać wzdłuż pionowych płaszczyzn, które tworzone są przez ściany usytuowane na całej wysokości budynku od fundamentu do przekrycia dachu, wyraźnie dzielące budynek na dwie odrębnie wykorzystywane części. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, odcinek granicy wewnątrz budynku przedstawia się na rzutach poszczególnych kondygnacji budynku
Geodeta powinien wykonać mapa z projektem podziału nieruchomości, która stanowi załącznik do decyzji zatwierdzającej podział nieruchomości, o której mowa w art. 96 ust. 1. W przypadku, o którym mowa w § 9 ust. 2, załącznikami do decyzji zatwierdzającej podział są również wykaz zmian gruntowych i wykaz synchronizacyjny
Aktualizacji operatu ewidencyjnego dokonuje się niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od dnia
otrzymania przez starostę odpowiednich dokumentów określających zmiany danych ewidencyjnych.

Podstawa prawna
Ustawa o gospodarce nieruchomościami
Rozporządzenie w sprawie sposobu i trybu dokonywania podziałów
Rozporządzenie w sprawie ewidencji gruntów

Opisowe pytanie 4 z roku 2017
Aby odpowiedzieć na to pytanie należy zapoznać się z definicja ugody. Definiuje to kodeks cywilny, który mówi, że przez ugodę strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.
Uchylenie się od skutków prawnych ugody zawartej pod wpływem błędu jest dopuszczalne tylko wtedy, gdy błąd dotyczy stanu faktycznego, który według treści ugody obie strony uważały za niewątpliwy, a spór albo niepewność nie byłyby powstały, gdyby w chwili zawarcia ugody strony wiedziały o prawdziwym stanie rzeczy. Jeżeli spróbować by wskazać skutki jakie ugoda sądowa powinna wywołać należy odwołać się do art. 355 k.p.c., w którym uregulowane są dwie zasadnicze sytuacje. W wyniku zawarcia ugody powód może cofnąć pozew i w ten sposób spowodować umorzenie postępowania. Druga możliwość obejmuje sytuację, w której obie strony zawnioskują o umorzenie postępowania, wydanie wyroku sądowego w takim wypadku stanie się z zbędne, nawet bez formalnego cofnięcia pozwu. Ugoda sądowa staje się skuteczna tj. wywołuje skutki prawne nie z chwilą jej zawarcia i niezgłoszenia przez sąd sprzeciwu, lecz dopiero z chwilą uprawomocnienia się orzeczenia sądu umarzającego postępowanie. Tyle wynika z kodeksu cywilnego i kodeksu postępowania cywilnego, wracając do ugody zawartej podczas rozgraniczenia odnieść się należy do Rozporządzenia w sprawie rozgraniczania nieruchomości który wskazuje że w razie sporu co do przebiegu granicy, geodeta nakłania strony do zawarcia ugody. Podczas negocjacji geodeta przedstawia stronom wszystkie dowody i argumenty za proponowanym przebiegiem granicy, a także informuje, że w razie braku ugody do rozpatrzenia sprawy właściwy jest sąd.
Geodeta sporządza akt ugody, jeżeli doprowadzi do jej zawarcia. Akt ugody należy sporządzić oddzielnie dla każdej linii granicznej, która w całości lub na niektórych odcinkach była sporna. Obejmuje ona wyłącznie sporne odcinki granicy. Treść ugody nie może wykraczać poza przedmiot związany z rozgraniczeniem. Akt ugody powinien zawierać dane, o których mowa w § 20 ust. 1 pkt 1-4, 8, 10 i 12-14, a ponadto:
1) opis przedmiotu sporu z podaniem granic wskazanych przez strony oraz wynikających z dokumentacji,
2) opis wzajemnych ustępstw,
3) szczegółowy opis granicy uznanej za obowiązującą po podpisaniu aktu ugody,
4) informację, że zawarta ugoda posiada moc ugody sądowej.
Akt ugody sporządza się według wzoru stanowiącego załącznik nr 3 do rozporządzenia
Z powyższego należy wywnioskować, że ugodę można spisać tylko w przypadku zgodnych oświadczeń obu stron
Podstawa prawna
Kodeks cywilny
Kodeks postepowania cywilnego
Rozporzadzenie w sprawie rozgraniczeń
PgiK

Opisowe pytanie 7 z roku 2017

Linię brzegu dla cieków naturalnych, jezior oraz innych naturalnych zbiorników wodnych stanowi krawędź brzegu lub linia stałego porostu traw albo linia, którą ustala się według średniego stanu wody z okresu co najmniej ostatnich 10 lat.
Jeżeli krawędź brzegu jest wyraźna, linia brzegu biegnie tą krawędzią.
Jeżeli krawędź brzegu nie jest wyraźna, linia brzegu biegnie granicą stałego porostu traw, a jeżeli granica stałego porostu traw leży powyżej stanu wody, o którym mowa w ust. 1 – linią przecięcia się zwierciadła wody przy tym stanie z gruntem przyległym.
Jeżeli brzegi wód są uregulowane, linia brzegu biegnie linią łączącą zewnętrzne krawędzie budowli regulacyjnych, a przy plantacjach wikliny na gruntach uzyskanych w wyniku regulacji – granicą plantacji od strony lądu. Według takiej hierarchii geodeta wykonuje pomiar sytuacyjno wysokościowy.
Linię brzegu ustala, w drodze decyzji, na wniosek podmiotu mającego interes prawny lub faktyczny:
właściwy terenowy organ administracji morskiej – dla morskich wód wewnętrznych oraz wód morza terytorialnego;
minister właściwy do spraw gospodarki wodnej – dla śródlądowych wód płynących.
Podstawę ustalenia linii brzegu stanowi dostarczony przez wnioskodawcę projekt rozgraniczenia gruntów pokrytych wodami od gruntów przyległych, który zawiera:
opis uwzględniający oznaczenie wnioskodawcy, ze wskazaniem jego siedziby i adresu, przyjęty sposób ustalenia projektowanej linii brzegu, ustalenie stanu prawnego nieruchomości objętych projektem z oznaczeniem właścicieli wraz ze wskazaniem ich siedziby i adresu oraz sposób zagospodarowania gruntów przyległych do projektowanej linii brzegu,
odpowiednią:
a) zaktualizowaną kopię mapy zasadniczej w skali 1:500, 1:1000, 1:2000 albo
1:5000,
b) mapę inwentaryzacji powykonawczej budowli regulacyjnych w skali, w jakiej jest sporządzony projekt regulacji wód śródlądowych
– z wykazaniem projektowanej linii brzegu oraz elementów istotnych dla przyjętego sposobu ustalenia tej linii.
Projekt rozgraniczenia gruntów, o którym mowa w ust. 6, sporządza osoba posiadająca uprawnienia zawodowe w dziedzinie geodezji i kartografii, o których mowa w art. 43 zakresy uprawnień zawodowych pkt 1, 2 lub 5 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. – Prawo geodezyjne i kartograficzne.
Decyzję w sprawie ustalenia linii brzegu doręcza się wnioskodawcy oraz ujawnionym w ewidencji gruntów i budynków właścicielom, użytkownikom wieczystym lub innym podmiotom władającym gruntami przyległymi.
W obecnym stanie prawnym, brak zapisów o ustalaniu linii brzegu z urzędu

Podstawa prawna
Ustawa prawo wodne
Rozporządzenie w sprawie ewidencji

Do pytania pierwszego dorzuciłabym może definicję operatu opisowo- kartograficznego z ustawy Prawo geodezyjne art.1 ppkt.8a
Operat opisowo-kartograficzny - rozumie się przez to bazę danych ewidencyjnych utworzoną z wykorzystaniem wyników prac geodezyjnych wykonanych w procesie modernizacji ew. gr i bud. oraz utworzone na podstawie tej bazy rejestry, kartotek oraz mapę zasadniczą.

Jeśli chodzi o pytanie nr 3
Dorzuciłabym jeszcze par. 46 ust. 3 rozporządzenia w sprawie Egib
Zmiany opisowych danych ew. dotyczące działek lub budynków ustalone w trakcie wykonania prac geodezyjnych utrwala się w wykazie zmian danych ewidencyjnych ..

Co prawda zawiera to samo co wykaz zmian gruntowych, ale wykaz zmian gruntowych umieszcza się na mapie z projektem podziału, a ta mapa stanowi załącznik i podstawę do wydania decyzji zatwierdzającej podział. U nas niektórzy do operatu załączają dodatkowo wykaz zmian danych ew. dot. działki.

Opisowe pytanie nr 12 z 2017 r

Ustawa prawo geodezyjne i kart. mówi że, przesunięte, uszkodzone lub zniszczone znaki graniczne, ustalone uprzednio, mogą być wznowione bez przeprowadzenia postępowania rozgraniczeniowego, jeżeli istnieją dokumenty pozwalające na określenie ich pierwotnego położenia. Jeżeli jednak wyniknie spór co do położenia znaków, strony mogą wystąpić do sądu o rozstrzygnięcie sprawy. Wznowienia znaków granicznych dokonują, na zlecenie zainteresowanych, podmioty, o których mowa w art. 11. O czynnościach wznowienia znaków granicznych zawiadamia się zainteresowane strony. Zawiadomienie doręcza się stronom za zwrotnym poświadczeniem odbioru, nie później niż 7 dni przed wyznaczonym terminem. W zawiadomieniu należy poinformować strony o skutkach niestawiennictwa oraz że nieusprawiedliwione niestawiennictwo stron nie wstrzymuje czynności geodety. W razie usprawiedliwionego niestawiennictwa strony, geodeta wstrzymuje czynności do czasu ustania przeszkody lub wyznaczenia pełnomocnika – nie dłużej jednak niż na okres jednego miesiąca. Z czynności wznowienia znaków granicznych sporządza się protokół. W/w przepisy stosuje się również przy wyznaczeniu punktów granicznych.
Geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się przy wykorzystaniu danych obserwacyjnych określających położenie tych znaków lub punktów granicznych w oparciu o osnowę pomiarową, jaka była wykorzystana do pozyskania tych danych. W przypadku niezachowania się osnowy pomiarowej na skutek zniszczenia
lub przemieszczenia jej punktów albo braku możliwości jej odtworzenia, geodezyjne pomiary sytuacyjne, mające na celu wznowienie znaków granicznych lub
wyznaczenie punktów granicznych, wykonuje się w oparciu o:
1) opisy topograficzne tych punktów granicznych lub
2) współrzędne tych punktów granicznych po ich uprzednim zharmonizowaniu w drodze matematycznej transformacji z układem odniesienia określonym przez punkty poziomej osnowy geodezyjnej oraz pomiarowej osnowy sytuacyjnej.
Wznowione znaki graniczne lub wyznaczone punkty graniczne, po ich stabilizacji lub zamarkowaniu, podlegają ponownemu pomiarowi w oparciu poziomą osnowę geodezyjną lub pomiarową osnowę sytuacyjną.
Wyniki wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych zamieszcza się w protokole, o którym mowa w art. 39 ust. 4 ustawy, zawierającym:
1) oznaczenie kancelaryjne zgłoszenia pracy geodezyjnej;
2) identyfikator oraz nazwę obrębu ewidencyjnego;
3) numery działek ewidencyjnych, do których należą wznawiane znaki graniczne lub wyznaczane punkty graniczne;
4) imię i nazwisko oraz numer świadectwa nadania uprawnień geodety sporządzającego protokół;
5) datę sporządzenia protokołu;
6) wskazanie przepisów, na podstawie których wykonane zostały czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
7) oznaczenie dokumentów, na podstawie których dokonano wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
8) imiona i nazwiska właścicieli nieruchomości, użytkowników wieczystych lub innych władających ujawnionych w ewidencji gruntów i budynków albo osób ich reprezentujących biorących udział w czynnościach wznowienia znaków granicznych
lub wyznaczenia punktów granicznych, a także osób prawidłowo zawiadomionych o tych czynnościach, ale nieobecnych podczas wykonywania czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
9) oznaczenie punktów granicznych objętych czynnościami wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych z uwzględnieniem
oznaczeń tych punktów w operacie ewidencyjnym;
10) opis sposobu stabilizacji lub markowania punktów granicznych;
11) oświadczenia osób, o których mowa w pkt 8, dotyczące czynności wznowienia znaków granicznych lub wyznaczenia punktów granicznych;
12) szkic określający położenie wznowionych znaków granicznych lub wyznaczonych punktów granicznych w odniesieniu do granic działek ewidencyjnych i trwałych szczegółów terenowych;
13) wzmiankę o odczytaniu dokumentu przed podpisaniem;
14) omówienie skreśleń i poprawek;
15) podpis geodety sporządzającego protokół oraz podpisy osób, o których mowa w pkt 8, na każdej stronie protokołu.
Co się tyczy stabilizacji punktów granicznych to jednym z przepisów który wręcz nakazuje wykonanie stabilizacji jest paragraf 15 rozporządzenia w sprawie podziałów nieruchomości, który mówi że ostateczna decyzja zatwierdzająca podział jest podstawą do wyznaczenia i utrwalenia na gruncie nowych punktów granicznych znakami granicznymi Drugim przepisem prawa mówiącym o stabilizacji punktów granicznych jest art. 29 pgik Rozgraniczenie nieruchomości ma na celu ustalenie przebiegu ich granic przez określenie położenia punktów i linii granicznych, utrwalenie tych punktów znakami granicznymi na gruncie oraz sporządzenie odpowiednich dokumentów, ale czy istnieje jakiś przepis nakazujący stosowanie tego samego rodzaju i sposobu stabilizacji przy wznowieniu trudno powiedzieć, można podciągnąć pod to art. 39 pgik, ale nie znalazłem przepisu mówiącego wprost o takim nakazie. Z Mojego punktu widzenia powinno się stosować ten sam sposób stabilizacji co pierwotnie, ale to jest nie poparte żadnym przepisem prawa może wy coś znajdziecie.
Pytanie pod dyskusję.

Przepis prawa
Pgik
Standardy techniczne
Rozporzadznie w sprawie podziałow
Rozporzadzenie w sprawie rozgraniczania

Pytanie nr 12
"Czy wznowienie znaku granicznego wymusza zastosowanie tego samego co pierwotnie rodzaju(sposobu) jego stabilizacji?"

Żaden przepis prawa jednoznacznie tego nie definiuje

ROZPORZĄDZENIE W SPRAWIE ROZGRANICZANIA NIERUCHOMOŚCI określa:
6) stabilizacji - rozumie się przez to utrwalenie punktu granicznego przez umieszczenie w nim znaku granicznego lub jednoznaczne oznaczenie jego położenia na istniejącym trwałym elemencie zagospodarowania terenu usytuowanym na granicy nieruchomości,

Co w sytuacji gdy punkt graniczny stanowi trwały element zagospodarowania terenu ( np: narożnik budynku, słupek ogrodzeniowy- metalowy, betonowy itp.) i ulegnie zniszczeniu(Budynek rozebrany, ogrodzenie zniszczone) jak zastosować ten sam rodzaj stabilizacji co pierwotny??;) ;)

§ 17.
1. Punkty graniczne należy utrwalić znakami naziemnymi i podziemnymi. Znaki naziemne wykonuje się z betonu, kamienia naturalnego lub innego trwałego materiału. Jako znaki podziemne mogą być użyte rurki drenarskie, butelki, płytki betonowe lub inne podobne przedmioty.
2. Na terenach o utwardzonej nawierzchni nie jest wymagane umieszczanie znaków podziemnych. Jako znaki naziemne mogą być użyte: rurki, pręty, bolce i inne podobne przedmioty wykonane z trwałego materiału.
3. Utrwalenie punktów granicznych palami drewnianymi wykonuje się jedynie na terenach grząskich i podmokłych. Pale powinny być zaimpregnowane.
§ 18.
1. Znaki graniczne umieszcza się w odległości dobrej widoczności z punktu na punkt, w odstępach nie większych niż 200 m.
2. W przypadku granic naturalnych, nieregularnych, znaki graniczne osadza się w głównych punktach załamania granicy lub w ich pobliżu, z podaniem danych pozwalających na wyznaczenie wszystkich punktów granicznych.

Uważam że absolutnie nie trzeba stosować tego samego co pierwotnie rodzaju(sposobu) jego stabilizacji.

oczywiście że nie wybudujesz ściany( chyba że inspektor zmusi:), ale stabilizacje powinno się przeprowadzić czyli nie palik, a jakiś znak z trwałego materiału który opisałeś powyżej, a powiada o tym paragraf 16 rozporządzenia o rozgraniczeniu.

Dla ustalonych bezspornie punktów granicznych oraz znaków granicznych przesuniętych, uszkodzonych lub zniszczonych, których położenie zostało wznowione, należy wykonać stabilizację w obecności stron

co do pytania 4. Może warto napisać zdanie, iż ugoda nie jest zawierana między Geodetą i stronami tylko przed Geodetą i ma moc ugody sądowej.